ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΠΡΩΚΤΟΝ (Ἀττικὸν Ἀδέσποτον)

Ἔστι λαλῶν ἄγλωσσος, ὁμώνυμος ἄῤῥενι θῆλυς, οἰκείων ἀνέμων ταμίας, δασύς, ἄλλοτε λεῖος, ἀξύνετα ξυνετοῖσι λέγων, νόμον ἐκ νόμου ἕλκων· ἓν δ’ ἐστὶν καὶ πολλά, καί, ἂν τρῴσῃ τίς, ἄτρωτος.

(Χωρὶς γλῶσσα καὶ μιλάει, ὁ θηλυκὸς ἔχει τὸ ἴδιο ὄνομα μὲ τὸν ἀρσενικό, εἶναι ταμίας τῶν οἰκείων μας σωματικῶν ἀνέμων, δασύς, ἄλλοτε λεῖος, λέει ἀσύνετα πράγματα στοὺς συνετούς, ἕλκοντας νόμο ἀπὸ τὸν νόμο· εἶναι ἕνα καὶ πολλά, καὶ ἂν τὸν τραυματίσῃ κἀνεὶς μένει ἄτρωτος.)

 

Ὁ Νίκαρχος γενικὰ εἶχε σπάσει τἀρχίδια του μὲ τὴν δυσοσμία τοῦ στόματος ὡρισμένων ἀτόμων προσπαθῶντας νὰ δώσῃ κἄποια ἐξήγησι, καὶ στὰ ἐπιγράμματά του ἀσχολεῖται μόνο μ’ αὐτό. Ἀκολουθοῦν 2 ἐξ αὐτῶν:

Οὐ δύναμαι γνῶναι, πότερον χαίνει Διόδωρος, ἤ βδῆσ’· ἕν γὰρ ἔχει πνεῦμα κάτῳ καὶ ἄνῳ.

(Δὲν μπορῶ νὰ γνωρίζω τί ἀπὸ τὰ δύο, χασμουριέται ἤ κλάνει ὁ Διόδωρος· Γιατὶ τὸν ἴδιο ἀέρα βγάζει καὶ ἀπὸ πάνῳ καὶ ἀπὸ κάτῳ)

Τὸ στόμα χὡ πρωκτός ταὐτόν, Θεόδωρέ, σου ὄζει, ὥστε διαγνῶναι τοῖς φυσικοῖς καλὸν ἦν. Ἦ γρᾶψαι σὲ ἔδει ποῖον στόμα, ποῖον ὁ πρωκτός. Νῦν δὲ λαλοῦντός σου ἄμμιγα περδομένου οὐ δύναμαι γνῶναι, πότερον χαίνεις, Θεόδωρε, ἤ βδεῖς· πνεῖς γὰρ ἴσον πνεῦμα κάτῳ καὶ ἄνῳ.

(Τὸ στόμα καὶ ὁ πρωκτός σου, Θεόδωρε, τὸ ἴδιο βρωμᾶνε, ὥστε θὰ ᾖταν καλὸ νὰ τὸ μελετήσουν οἱ φυσιολόγοι. Θὰ ἔπρεπε νὰ γράψῃς ποιό εἶναι τὸ στόμα καὶ ποιό ὁ πρωκτός. Τώρα ἀκόμα κι ὅταν μιλᾷς χωρὶς νὰ κλάνῃς δὲν μπορῶ νὰ ξέρω ἂν πορδίζῃς ἤ ὄχι Θεόδωρε· διότι πνέεις τὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ ἀπὸ κάτῳ καὶ ἀπὸ πάνῳ)

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ (ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ)

Δαίμονα πολλὰ λαλῶν ὀζόστομος ἐξορκιστὴς ἐξέβαλ’, οὐχ ὅρκων ἀλλὰ κόπρων δυνάμει.

(Πολλὰ λέγοντας βρωμόστομος ἐξορκιστὴς ἔβγαλε ἀπὸ μέσα τὸ δαιμόνιο ὄχι μὲ τὴν δύναμι τῶν ὅρκων ἀλλὰ μὲ τὴν δύναμι τῶν κόπρων.)

(ἤ αλλοιώς: τὰ μπινελίκια ἐξορκίζουν)

ΤΙΜΟΚΡΑΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΠΕΡΙ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ

Μεῖζον ἀειράμενος κεφαλῆς ποιμνηίου εὐλὴν μηκάδος, ἀγρονόμοιο δέμας περικάββαλε μήλου, ἑρπηστὰν πολύπλαγκτον ἐϋῤῥήνου ἀπὸ κόρσης.

(Ἀκαθόριστο: Σήκωσε τὸ μεγαλύτερο σκουλῆκι ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ αἱγοπροβάτου ποὺ μηρυκάζει, ῥίξε τὸ σῶμα τοῦ ἀγροφάγου κάτῳ, τραβῶντας τὸν εἰσβολέα ἑρπηστὴ ἀπὸ τοὺς κροτάφους του.)